در شعر من بعیب نگیرند اهل فضل
گر جای جای قافیه بعضی مکرّرست

معنی سر سخن بود و قافیه تنش
بر یک تر ازو او دوسر، آن چون دو پیکرست

گر قافیه دو باشد و معنی یکی بدست
لیک اربعکس باشد آن سخت در خورست

زیرا که بوستان سخن را درختها
اوضاع قافیه ست و معانی بروبرست

یک میوه بر درختی چندان شگفت نیست
بر یک درخت میوه دو گونه عجب ترست