یاد باد آنکه حریفان همه با هم بودیم
دوستانی که همه یک دل و محرم بودیم

نوحریفانی پاکیزه تر از قطرۀ آب
بر نشسته به گل و لاله چو شبنم بودیم

هر یکی عالمی از فضل و هنرمندی و باز
فارغ از نیک و بد گردش عالم بودیم

هر کجا بستگی ای بود کلیدش بودیم
هر کجا خستگی ای آمد مرهم بودیم

در لطافت همه چون باد صباست عنان
در وفا کوه صفت ثابت و محکم بودیم

روز کوشش همه هم پشت جوانان بودیم
شب خلوت همه یک رویه و همدم بودیم

حلقه ی زلف بتان رشک همی برد زما
که ز دلداری در بند دل هم بودیم

هر کجا پر هنری یا سخن آرایی بود
به دل ایشان نزدیک تر از غم بودیم

آن چنان فارغ و آزاد بدیم از غم دل
که تو گفتی که نه از عالم آدم بودیم