۳۰۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹

کی بود؟کی بود؟ که در آیم ز درت
همچو زلف تو در افتم ببرت

تا که از بوسه بتاراج دهم
شکر ننگت و تنگ شکرت

آه کز زلف تو آمیخت دلم
بستۀ موی شدن چون کمرت

همه فتنه شده بر یکدیگر
حلقۀ زلف یک اندر دگرت

این دل سوخته خرمن خرمن
می نیاید بجوی در نظرت

دل ز زلف تو برون آورمی
اگرم دستر سستی بسرت

آب چشم و رخ ز درم هر دم
که گلی سازند از خاک درت

گر ز جان دست برداری تو، دهم
از دلی پاک دلی بی جگرت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.