۲۹۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳

تا که برگرد سبزه لاله برست
در گمان می فتد که چون رخ تست

نام روی تو می برد لاله
زان دهان را به مشک و باده بشست

جز به یاد رخ تو گل نشکفت
بی مثال خطت بنفشه نرست

سرو در خدمت قدت دامن
به کمر در زدست چابک و چست

رخ و زلف تواش نشان دادند
در چمن هر که رنگ و بویی جست

غنچه را از صبا گشایشهاست
ورچه زو بود بستگیش نخت

جان همی پرورد در اسایش
باد بیمار در هوای درست

حرکتهای باد شیرین کار
کرد از خنده غنچه را دل سست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.