۳۱۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۴۰

طرفه طوطی ّ شکَّرستانیم
عندلیب هزار دستانیم

طایر آشیان لاهوتیم
تو چه دانی که ما چو مرغانیم

در زوایای قدس معتکفیم
محرم بزم عیش سلطانیم

درد و درمان ما بجوی که ما
گاه دردیم و گاه درمانیم

دیگران گو نبشته برخوانید
زان که ما نا نبشته می خوانیم

جان به ما شاد و ما بجانان شاد
جان جانیم و جان جانانیم

ما چو ابن حسام در رخ دوست
همچو گل تازه روی و خندانیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.