مقیم میکده و ساکن خراباتم
نه مرد صومعه و سمعه و مقاماتم

مرا به کعبه چه خوانی که طاق ابرویت
بس است روز دعا قبله ی مناجاتم

اگر نه بر سر کویت به طوع سجده کنیم
ملک گناه نویسد به جای طاعاتم

مقرّبان صوامع نشین لاهوتی
کنند ورد سحر نغمه ی مقالاتم

حدیث وجد من افسردگان کجا دانند
فلک به چرخ در آید ز شوق حالاتم

برفت عمر به زهد ریا و سالوسم
کجاست باده که ضایع گذشت اوقاتم

به باده خرقه ی ابن حسام رنگین کن
که دل ملول شد از رنگ زرق و طاماتم