۲۹۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۸

رخ زرد از آن روی شویم به اشک
که تا آبرویی بجویم به اشک

از آن مرد خواهم بر آن خاک کوی
که باشد کند شستو شویم به اشک

چو بر کشته ی خویشتن بگذری
بر آور یکی آرزویم به اشک

عبیری برآموی بر من به موی
گلابی بر افشان به رویم به اشک

بر آنم که بر ره نمانم غبار
که سقّای آن خاک کویم به اشک
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.