۲۹۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۳

به وقت گل چو به کف برنهی شراب رحیق
بنوش جام مروّق به یاد لعل رفیق

بیار ساقی گلرخ می خمار شکن
به بوی مشک و صفای گلاب و رنگ عقیق

صفای دل می صافیست بار ها گفتم
ولی چه سود که صوفی نمی کند تصدیق

مجاز،قنطره ی راه اهل تحقیق است
هزار بار من این نکته کرده ام تحقیق

چو یاد لعل تو در خاطرم خطور کند
به نکته خون بچکاند دلم به فکر دقیق

اسیر چاه زنخدان تست یوسف دل
مگر که زلف تواش برکند ز چاه عمیق

به یاد چشم تو چندان گریست ابن حسام
که گشت مردم چشمش در آب دیده غریق
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.