ای به قدر سرو به عارض همچون ب و د و ر
کرده زلفت آفتابی را نهان در ش و ب

مرده را لعلت حیات جاودانی می دهد
کی از این مهجز زند دم م و س و ی و ح

زخم دل را از تو می خواهم به تازی مرهمی
اعطنی من فیک لطفا ق و ب و ل و ه

گر نقاب از روی برداری که خواهد فرق کرد
مه برآمد ز ابر یا بنمود بارم ر و خ

منکران را کشف گردد آیه یحیی العظام
کشتگان خویش را گر لب نهی بر ل و ب

ما کنعان حبس زندان بود خالد ماه من
صد جو او دارد اسیر چاه ز و ن و خ