۳۸۲ بار خوانده شده

غزل ۵۲

خود پرستی چون ندانی بی خبر
رو ردای خویش را بر خود نگر

جامه را پوشیده ای بهر هوا
کس نمی بیند بتو صافی نظر

پوشش خود را بجز تقوی مکن
با حیا و زیب و زینت خود نگر

گر همی خواهی شوم آسوده حال
رو ردای دور کن باخود مبر

یار گر خواهی لباس مقبلان
رو چو صوفی شو لباس صوف بر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۵۱
گوهر بعدی:غزل ۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.