۲۹۴ بار خوانده شده

غزل شماره 53

رخی چو لاله و زلفی چو مشک تر داری
لبی چو غنچه دهانی پر از شکر داری

ز تنگی دهن غنچه عقل حیران است
ولی ز غنچه دهانی تو تنگ‌تر داری

تو را که گوش به نای نی است و نغمه چنگ
چسان ز ناله شب‌های من خبر داری

به دست هجر سپردی مگر عنان وصال
که رنگ زرد و لب خشک و چشم تر داری

به راه عشق سبکبار باش کاندر پیش
هزار وادی پر خوف و پر خطر داری

چو سالکان طریقت به کوی عشق درآی
به دل اگر نه غم از ترک پا و سر داری

به امر دوست اگر سر نهی به حکم قضا
برون ز عالم جان عالمی دگر داری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شماره 52
گوهر بعدی:غزل شماره 54
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.