تو چون پیمان عهدت می شکستی
چرا با ما نخستین عهد بستی

من از تو نگسلم پیوند و الفت
اگرچه رشتهٔ جانم گسستی

سحرگاهان برون شد مست و مخمور
بدستی ساغر و خنجر بدستی

هزاران رستخیز و فتنه برخواست
بهرجا کان پری یکدم نشستی

بده ساقی دگر رطل گرانم
که من مستم ز چشم می پرستی

بدو گفتم دهی کی کام اسرار
بگفتا آن زمان کز خودبرستی