۲۹۵ بار خوانده شده

غزل شماره ۷

گرفته سبزه و گل روی صحرا
سقاک اللّه ساقی هات خمراً

ز هجرانت بسوزیم و بسازیم
لعل اللّه یحدث بعد امراً

وفا در عهد حسنت گشته نایاب
احسن العهد للحسناه یدری

ز لعلت جرعهٔ روزی چشیدیم
فاحسوا من دمآء القلب دهراً

دلم بگداخت از سوز فراغت
فاجفانی الدمآیهطلن قطراً

فروغ رخ ز تار موی بنما
ارینی فی بهیم اللیل قجراً

فروزی آتش طلعت بهر بزم
باحشائی لقد سعرت جمراً

به پیش گلشن فردوس رویش
دعوا عنا ریاحینا و زهراً

دهانت سر اسرار الهی است
فقل و اکشف لسرفیک ستراً
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شماره ۶
گوهر بعدی:غزل شماره ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.