مژده ای مرغ چمن، فصل بهار آمد باز
موسم می‏زدن و بوس و کنار آمد باز

وقت پژمردگی و غمزدگی آخر شد
روز آویختن از دامن یار آمد باز

مردگیها و فرو ریختگیها بشدند
زندگیها به دو صد نقش و نگار، آمد باز

زردی از روی چمن بار فرابست و برفت
گلبن از پرتو خورشید به بار آمد باز

ساقی و میکده و مُطرب و دست افشانی
به هوای خَم گیسوی نگار آمد باز

گر گذشتی به درِ مدرسه، با شیخ بگو:
پی تعلیم تو، آن لاله عذار آمد باز

دکه زُهد ببندید در این فصل طَرب
که به گوش دلِ ما نغمه تار آمد باز