برخیز مطربا، که طرب آرزوی ماست
چشم خرابِ یارِ وفادار سوی ماست

دیوانگی عاشق خوبان، ز باده است
مستی عاشقان خدا، از سبوی ماست

ما عاشقان، ز قله کوه هدایتیم
روح الامین به سدره پی جستجوی ماست

گلشن کنید میکده را، ای قلندران
طیر بهشت می‏زده در گفتگوی ماست

با مطربان بگو که طرب را فزون کنند
دست گدای صومعه بالا به سوی ماست

ساقی، بریز باده گلگون به جام من
این خُمِّ پر ز می، سببِ آبروی ماست

باد بهار پرده رخسار او گشود
سرخیّ گل ز دلبر آشفته روی ماست

ای پردگی که جلوه ات از عرش بگذرد
مهر رُخت عجین به بُن موی موی ماست