۲۸۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۲۲۰

لا قَی الْفَراشُ نارًا کُنْ هٰکَذا حَبیبی
فِی النّارِ قَدْ تَواریٰ کُنْ هٰکَذا حَبیبی

ذاقَ الْفَراشُ ذَوْقًا وَالشَّمْعُ ذابَ شَوْقًا
وَالدَّمْعُ مِنْهُ سارا کُنْ هٰکَذا حَبیبی

فِی الْعِشْقِ مُذ رَجَعْنا بِاللَّیْلِ ما هَجَعْنا
فِی مَجْلِسِ السُّکاریٰ کُنْ هٰکَذا حَبیبی

اَلْعاشِقُونَ قامُوا، ذَااللَّیلَ لاتَنامُوا
لا تَنْفِروا فِرارا کُنْ هٰکَذا حَبیبی

اَلْوَصْلُ سالَ سَیْلًا مَجْنونُ صارَ لَیْلیٰ
لَیْلٌ غَدا نَهارا کُنْ هٰکَذا حَبیبی

اَلشَّمْسُ فی ضُحاها وَ الْقَلْبُ قَدْ یَراها
وَالْعَقْلُ فیهِ حارا کُنْ هٰکَذا حَبیبی

مَنَّ الْکَلیمُ دَلّا وَ الرَّبُ قَدْ تَجَلّیٰ
اِنّی آنَسْتُ نارا کُنْ هٰکَذا حَبیبی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.