۲۹۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۲۱۱

نَسیمَ الصُّبْحِ جُدْ بِالْاِبْتِشارِ
وَ بَشِّرْ حینَ یَأْتی بِانْتِشارِ

وَاَتْحِفْنی لِباسَ الْجَدِّ مِنْهُ
فَاِنّی مِنْ لِباسِ الْجَدِّ عاری

فَقَدَ اُحْرِقْتُ فی صَدٍّ وَ بُعْدٍ
بِنارٍ لا تَسَلْنی اَیَّ نارِ

اَما تُصْغیْ اِلیٰ قَلْبٍ حَریقٍ
یُنادی، یا حَذاری، یا حَذاری

وَ مِمّا خانَ‌‌ بی‌دَهْرٌ قَتُولٌ
وَ ما قَدْحانَ لی اِدْراکُ ثاری

اِذا ما فیکَ اَفْنیٰ فیکَ اَحْییٰ
اذا ما اَنْتَ جاری، اَنْتَ جاری

ظَلِلْتُ کَیُونُسٍ فی بَطْنِ حُوتٍ
فَمُذْ صَحَّ الْهَویٰ کَسَروا فَقاری

اَلا یا صاحِ اُنْظُر فی خُدودی
تَریٰ اَوْ صافَهُ اِنْ کُنْتَ قاری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.