جانِ جانیّ و جانِ صد جانی
می‌زَنی نَعْره‌هایِ پنهانی

هر کِه کَر نیست بِشْنَوَد وَصفَت
نَعْلِ مَعکوس و خُفیه می‌رانی

غیرِ اَحْمَق به فهمِ این نَرَسد
عارَت آید ازین لَت اَنْبانی

سَدَّ پیش و پَسِ تو این عار است
که سَرافراز و قُطبِ خَلْقانی

چون گُریزی ازین فُزون گردد
کان فُلانْ فارغ است ازین فانی