۲۸۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۱۰۰

بِبَست خوابِ مرا جادُوانه دِلْداری
به زیرِ سنگ نَهان کرد و در بُنِ غاری

به خواب هم نَتَوان دید خوابْ چَشمِ مرا
چو مُرده‌یی که دَراُفتاد در نَمَکساری

کجاست خواب و کجا چَشم؟ و کو قَرارِ دلی؟
کجا گُذارد این فِتْنه، صَبرِ صَبّاری؟

اگر چه کوه بُوَد، عقلْ هَمچو کَهْ بِپَرَد
بِبین چه صَرصَرِ باهیبَت است این، باری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۹۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۱۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.