گویم سُخَنِ لبِ تو، یا نی؟
ای لَعْلِ لبِ تو را بَها نی

ای گفتهٔ ما غُلامِ آن دَم
کان جا هَمِگی توییّ و ما نی

این جا که مَنَم، به جُز خَطا نی
و آن جا که تویی، به جُز عَطا نی

این جا گفتن زِ رویِ جسم است
وان جا همه هستی است جا نی

سَیّاره‌ هَمی‌رَوَند پا نی
صد مَشکْ رَوانه و سَقا نی

رَنْجورانند هَمچو اَیّوب
دریافته صِحَّت و دَوا نی

بی‌چَشمانند هَمچو یَعقوب
بینا شُده چَشم و توتیا نی

رَهْ پویانند هَمچو ماهی
بینَند طَریقه‌ها ضیا نی

از رَشکِ تو من دَهان بِبَستَم
شَرحِ تو رَسَد به مُنْتَها؟ نی