مرا هر لحظه قُربان است جانی
تو را هر لحظه در بَنده گُمانی

دو چَشمِ تو بَیانِ حالِ من بَسْ
که روشن‌تَر ازین نَبْوَد بیانی

جهان چون نِی هزاران ناله دارد
که یک نِی دید از شِکَّرسِتانی

ازان شِکَّرسِتان دیدم نشان‌ها
ندیدم از تو شیرین‌‌تَر نشانی

مثالِ عشق، پیداییّ و پنهان
ندیدم هَمچو تو پیدا، نَهانی

جهانْ جویایِ توست و جایِ آن هست
مَثَل بِشْنو که جان بِهْ از جهانی

نه‌یی بر آسْمان ای ماه لیکِن
شود هر جا که تابی، آسْمانی