۳۴۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۵۹۱

ای پَردهٔ در پَرده، بِنْگَر که چه‌ها کردی
دل بُردی و جان بُردی، این جا چه رَها کردی؟

خورشیدِ جهانی تو، سُلطانِ شَهانی تو
بیهوشیِ جانی تو، گیرم که جَفا کردی؟

هم عاقِبَت ای سُلطان، بُردی همه را مِهْمان
در بخشش و در اِحْسان، حاجاتْ رَوا کردی

هر سنگ که بِگْرفتی، لَعْل و گُهَرش کردی
هر پَشّه که پَروَردی، صد هَمچو هُما کردی

یک طایفه را ای جان، مَنْشورِ خَطا دادی
یک قافله را ناگَهْ اَصْحابِ صَفا کردی

آثارِ فَلَک‌ها را، اَجْزایِ زمین کردی
اَجْزایِ زمین‌ها را، در لُطفْ سَما کردی

پس من زِچه بِشْناسَم از چَرخْ زمین‌ها را؟
چون قاعِدِه بِشْکَستی، وَزْ دَردْ دَوا کردی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۹۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.