۴۲۰ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۷۲

گیرم که سلیمان نبی را پسری
بر باد نشسته ای، جهان می سپری

گیرم که به کام توست گیتی، شب و روز
بنگر که پدر چه برد تا تو چه بری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.