۳۳۰ بار خوانده شده

زندگی

این‌جهان بحر موج‌خیز و در آن
زندگی زورقی است بشکسته

ناخدایش ز دست داده عنان
بادبانش به تار جان بسته
بر سرش پرچم سیاه و سپید

بادها می‌وزند سرکش و تند
موج‌ها می‌رسند مست و مهیب

گه زمین‌سای و گه فلک‌پیمای
مدّ و جزرش ز بس فراز و نشیب
داشت رنگی اگر حیات، پرید

غم توفان و بیم حادثه نیست
که دلم را نموده یأس‌اندود

تا در اندیشهٔ نجات تپید
دید در پیچ و تاب موج نبود
پر کاهی ز ساحل امّید

تا نجات ابد نصیب شود
جز غم تن؛ به فکر جان که بوَد؟!

هیچ‌گه؛ ره به ساحلی نبرد
رای کشتی نشستگان؛ که بود:
تیره‌تر از روان دیو پلید

هر کسی در پی بقای خود است
هر کسی بهر نفع خویش به کار

نبرد زورق شکستهٔ ما
با چنین همرهان رهی به کنار
باید آخر به موج مرگ تپید!
کابل، ١٣٣٦
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:دُزد مینا
گوهر بعدی:سوز محبت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.