بُرو بُرو که به بُز لایِق است بُزغاله
بُرو که هست زِ گاوانْ حَیاتِ گوساله

بُرو بُرو که خَران گَلِّه گَلِّه جمع شُدند
خَرِ جوان و خَرِ پیر و خُر دو یک ساله

زِ ناله تو مرا بویِ خَر‌ هَمی‌آید
که خَر کُند به عَلَف زار و ماده خَر ناله

دِماغِ پاک بِبایَد برایِ مُشک و عَبیر
گلوله‌هایِ پَلیدی برایِ جَلّاله

دَران زمان که خَرانْ بولِ خَر به بو گیرند
زِهی زمان و زِهی حالَت و زِهی حاله

مَیا مَیا که به میدانِ دلْ خَران نَرَسَند
به صد هزار حِیَل می‌رَسَند خَیّاله

دَلاله کیست؟ بِلیسْ این عروسِ دنیا را
عَروس را تو قیاسی بِکُن زِ دَلّاله

خَموش باش سُخَن شَرط نیست طالِب را
که او زِ اشارتِ ابرو رَسَد به دُنباله