۵۸۰ بار خوانده شده

رباعی ۱۴۳

عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،
یا در پیِ نیستی و هستی گذرد؛

می خور که چُنین عمر که غم در پی اوست
آن بِهْ که به خواب یا به مستی گذرد.


پایان
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی ۱۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.