۳۳۶ بار خوانده شده

رباعی ۱۱۳

این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد!
دریاب دمی که با طَرَب می‌گذرد؛

ساقی، غم فردای حریفان چه خوری.
پیش آر پیاله را، که شب می‌گذرد.
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی ۱۱۲
گوهر بعدی:رباعی ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.