۵۸۷ بار خوانده شده

رباعی ۸۱

روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،
و اجزام ز یک‌دگر پراکنده شود؛

گر زان‌ که صراحیی کُنند از گِل من،
حالی که ز باده پُر کنی زنده شود.
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی ۸۰
گوهر بعدی:رباعی ۸۲
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۰/۹/۲۱ ۰۷:۴۹

روزی که نهال عمر من کنده شود
و اجزای مرکبم پراکنده شود
گر زانکه صراحی کنند از گل من
حالی که پر از باده کنی زنده شود