۱۷۲۷ بار خوانده شده

دختر و بهار

دختر کنار پنجره تنها نشست و گفت
ای دختر بهار حسد می برم به تو

عطر و گل و ترانه و سر مستی تو را
با هر چه طالبی به خدا می خرم ز تو




بر شاخ نوجوان درختی شکوفه ای
با ناز میگشود دو چشمان بسته را

می شست کاکلی به لب آب نقره فام
آن بالهای نازک زیبای خسته را




خورشید خنده کرد وز امواج خنده اش
بر چهر روز روشنی دلکشی دوید

موجی سبک خزید و نسیمی به گوش او
رازی سرود و موج به نرمی از او رمید




خندید باغبان که سرانجام شد بهار
دیگر شکوفه کرده درختی که کاشتم

دختر شنید و گفت چه حاصل از این بهار
ای بس بهارها که بهاری نداشتم !




خورشید تشنه کام در آن سوی آسمان
گویی میان مجمری از خون نشسته بود

می رفت روز و خیره در اندیشه ای غریب
دختر کنار پنجره محزون نشسته بود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:راز ِ من
گوهر بعدی:خانهٔ متروک
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.