۳۲۹ بار خوانده شده

رباعی شمارۀ ۱۱۰

در ره چو بداشتم به سوگندانش
از شرم عرق کرد زخ خندانش

پس بر رخ زرد من بخندید به لطف
عکس رخ من فتاد بر دندانش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارۀ ۱۰۹
گوهر بعدی:رباعی شمارۀ ۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.