امروز من و باده، وان یارِ پَری زاده
اَحْسَنْت زِهی شاهِد، شاباشْ زِهی باده

بازیم یکی عشقی، در زیرِ گِلیمی نه
بر حَلقهٔ هر جمعی، بَررَستهٔ هر جاده

این حَلقهٔ زَرّین را در گوش دَرآویزم
یعنی که از این خِدمَت آزادم و آزاده

عشقِ من و رویِ تو، از عَهدِ قِدَم بوده‌ست
رویِ من از اوَّل بُد بر رویِ تو بِنْهاده