ای رویِ تو رویَم را چون رویِ قَمَر کرده
اَجْزایِ مرا چَشمَت اَصْحابِ نَظَر کرده

بادِ تو درختم را در رَقص دَرآوَرْده
یادِ تو دَهانَم را پُرشَهْد و شِکَر کرده

دانی که درختِ من، در رَقص چرا آید
ای شاخ و درختم را پُربَرگ و ثَمَر کرده

از برگ نمی‌نازد، وَزْ میوه نمی‌یازد
ای صبرِ درختم را تو زیر و زَبَر کرده