راد مردی کریم پیش پسر
داد چندین هزار بدرهٔ زر

پسرش چون بدید بذل پدر
تر زبان شد به عیب و عذل پدر

گفت بابا نصیبهٔ من کو
گفتش ای پور در خزانهٔ هو

قسم تو بی وصی و بی‌انباز
من به حق دادم او دهد به تو باز

اوست چون کارساز و مولی ما
او نه بس دین ما و دنیی ما

او به جز کارساز جانها نیست
نکند با تو ظلم از آنها نیست

هریکی زا عوض دهد هفتاد
چون در بست بر تو ده بگشاد