دایم پیشِ خود نَهی آیِنِه را، هرآینه
زان که نَظیر نیستَت جُز که دَرونِ آیِنِه

در تو کجا رَسَم، تو را هَمچو خیالِ رویِ تو
در دل و جان و در نَظَر مَنْظَره هست و جایْ نه

هم تو مُنَزَّهی زِجا، هم همه جایْ حاضری
آیَتِ بی‌چگونگی در تو و در مُعاینه

از سویِ تو مُوحِّدی، از سویِ من مُشَبِّهی
جانِبِ تو مُواصله، جانِبِ من مُباینه