ز دنیا و ز دنیادار شو دور
مباش از بهر دنیا بیش رنجور

که دنیا چون رباط است اندر این راه
بباید رفتنت زین جای ناگاه

ز نیک و بد هر آنچت خلق گویند
تو منت دار زانکت جامه شویند

کسی کت جامهٔ تن پاک شوید
یقین می‌دان که از تو سیم جوید

بدین معنی کسی کت جامهٔ جان
بشوید دار ازو منت فراوان

تن تو جامهٔ جان‌ست ای دوست
ولی وقتی که پاکیزه است نیکوست

غبار جامهٔ تن شوخ و چرک‌ست
ولیکن شوخ جان از کفر و شرک‌ست

لباس تن به آب جوی می‌شوی
طهور جان ز آب علم و دین جوی

ز خشم و کینه و از شهوت و آز
درونت پاک کن آنگه وضو ساز

از یراکر نباشد جان نمازی
اگر چه در نمازی بی‌نمازی

حدث دنیاست زیرا هست مردار
به ترک تا حدث از پیش بردار

چو دنیا را پیمبر خوانده جیفه
مکش جیفه دگر در بند نیفه

به توبه کوش تا یابی انابت
حقیقت این بود غسل جنابت