۲۵۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۲۷۰

اَبْناءَ رَبیعِنا تَعالوا
فَالْوَرْدُ یَقولُ لا تُبالوا

وَالْعِشْقُ یُصیحُکُمْ جِهارًا
اَلْخُلْدُ لَکُمْ فَلا تَزالوا

وَالْحُسْنُ عَلَی الْبَها تَجَلّی
وَالسُّکْرُ حَواهُ وَالْکَمالُ

مَنْ کانَ مُخَرَّسًا جَمادًا
اَلْیَوْمَ تَکَلَّموا وَقالوا

مَنْ کانَ مُبَلَّسًا قَنُوطًا
ذابَوا وَتَضاحَکوا وَنالوا

مِنْ بَعْدُ فَاِنْ تَرَوْا غَضُوبًا
ماذا غَضَبٌ فَذا دَلالُ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.