۲۷۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۶۸

تا در قدحم بادهٔ امید نیابی
میلم به تماشای گل و بید نیابی

در جام دل ما بود از عکس جمالی
آن جرعه که در ساغر خورشید نیابی

این جرعه بنوش ای دل و شو فرش در این بزم
کاین جام ز خمخانهٔ جمشید نیابی

دل های شهیدانت اگر باز شکافی
یابی دو جهان حسرت و امید نیابی

عرفی نبود نالهٔ بی درد مؤثر
زان رو اثر نغمهٔ ناهید نیابی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.