۴۲۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۲۴۱

هان، ای جَمالِ دِلْبَر، ای شادْ وقتِ تو
ما با تو بَس خوشیم که خوش بادْ وقتِ تو

نیکوست حالِ ما که نِکو بادْ حالِ تو
خوش باد دورِ چَرخْ کَزو زادْ وقتِ تو

جان و سَرِ تو یار که اَنْدَر دِماغِ ماست
آن رَطْل‌های میْ که به ما داد وقتِ تو

از قوَّتِ شراب به فریادْ جامِ تو
وَزْ پَرتوِ نَشاط به فریادْ وقتِ تو

در جای می‌نگُنجَد از فَخْر جایِ تو
کُه می‌کَنَد زِ عشقْ چو فَرهادْ وقتِ تو
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۴۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.