شهید وصلم و سیراب تر ز یاقوتم
ز نخل توبه تراشیده اند تابوتم

مراست معجزهٔ مشکل گشای و هر ساعت
فریب می دهد امید سحر هاروتم

به دست ساده دلی ده عنان کار که من
خراب کردهٔ تدبیر عقل فرتوتم

نه یوسفم ز چه محتاج یاری دلوم
نه یونسم ز چه در قید سینهٔ حوتم

چو گریه را دل پرخون شناخت دانستم
که می شود ز گرستن حباب یاقوتم

چه احتیاج به تحصیل نعمتم عرفی
که خون دیده دهد آب و لخت دل یاقوتم