امروز تو خوش تَری وَ یا من؟
بی من تو چگونه‌ییّ و با من؟

نی نی، من و تو مگو، رَها کُن
فَرقی خود نیست از تو تا من

بی‌تو، بودی تو بر سَرِ چَرخ
بی‌من، بودم به سال‌ها من

در پوستْ من و تو هَمچو انگور
در شیره کجا تو و کجا من؟

از بُخل بِجَست و در سَخا مانْد
آن حاتِمِ طَیّ و گفت، ها، من

من بُخْل و سَخا نِثار کردم
ای بیشْ زِ حاتِم از سَخا من

ای جانِ لَطیفِ خوش لِقا تو
ای آینه دارِ آن لِقا من