۳۳۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۸۷۳

دانی که کجا جویی ما را به گَهِ جُستن؟
در گَردشِ چَشمِ او آن نَرگسِ آبِسْتن

در دلْ چو خیالِ او تابَد زِ جَمالِ او
دلْ بَند بِدَرّاند او را نَتَوان بَستن

طِفْلِ دلِ پُرسودا آغاز کُند غوغا
پِستانِ کَریمِ او آغاز کُند جَستن

دلْ ز آتشِ عشقِ او آموختْ سَبُک روحی
از سینه بِپَرّیدن هر ساعت بَرجَستن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.