۳۵۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۷۸۳

فَاِنْ وَفَقَ اللّهُ الْکَریمُ وِصالَکُم
وَ عایَنَ رُوحیْ حُسْنَکُمْ وَ جَمالَکُم

تَصَدَّقْتُ بِالرُّوحِ الْعَزیزِ لِشُکْرِها
فَبِاللّهِ ارْحَموا ذُلّی وَ عشْقی فَما لَکُم

الی کَمْ اُقاسی هَجْرَکُمْ وَ فِراقَکُمْ؟
اِلی کم اُوانِسْ طَیْفَکُمْ وَ خَیالَکُم؟

تَناقَصَ صَبْری، بِازْدیادِ مَلالِکُم
فَیالَیْتَنی اُفْنی کَصَبْری مَلالَکُم

عَمَی الْعَیْنُ مِنْ تَذْکارِها حَرَکاتِکُم
وَ غَنْجاتُها وَیْلاکُمُ وَ دَلالُکُم

رَآنِی الْهَوی یَوْما الْاعِبُ غَفْلَتی
فَصاحَ عَلَیْنا صَیْحَهَ الْعِشْقِ والَکُم

لَقَدْ جاءَ مِنْ تَبْریزِ رُوحُ مُجَسَّمُ
اَلا فَانْثُرُوا فی حُبِّ نَعْلَیْهِ ما لَکُم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.