۴۳۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۷۷۸

رُحْتُ انا مِنْ بَیْنِکُمْ غِبْتُ کَذا منْ عَیْنِکُمْ
لا تَغْفُلُوا عَنْ حَیْنِکُمْ لا تَهْدِمُوا دارَیْنِکُمْ

اِخْوانَنا، اِخْوانَنا، اِنَّ الزَّمانَ خانَنا
لا تَنْسَوُا هِجْرانَنا، لا تَهْدِمُوا دارَیْنِکُمْ

قَدْ فاتَنا اَعْمارُنا، وَ اسْتُنْسِیَتْ اَخْبارُنا
وَ اسْتُثْقِلَتْ اَوْزارُنا، لا تَهْدِمُوا دارَیْنِکُمْ

اِسْتَوْثِقُوا اَدْیانَکُم وَ اسْتَغْنِموا اِخْوانَکُمْ
وَ اسْتَعْشِقُوا ایمانَکُم، لا تَهْدِمُوا دارَیْنِکُمْ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۷۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.