۲۸۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۹۱۰

مگو پیام وفا جسته‌جسته دارد رنگ
هزار نامه به خط شکسته دارد رنگ

به عالمی ‌که خیال تو می‌کند جولان
غبار هم چو شفق دسته‌دسته دارد رنگ

هوای وادی شوق تو بسکه‌ گلخیز است
چو شمع خار به پاگر شکسته دارد رنگ

نه ‌گل شناسم و نی غنچه این‌قدر دانم
که جلوهٔ تو به دلهای خسته دارد رنگ

هوس هزارگل و لاله‌گو بهم ساید
کفت همان ز حنای نبسته دارد رنگ

برون نرفته زخود سیر خود چه امکانست
شرار در گره رنگ جسته دارد رنگ

طرب‌پرستی از افسردگی برآ بیدل
که شعله نیز ز پا تا نشسته دارد رنگ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.