خیز تا فِتْنه‌یی بَرانگیزیم
یک زمانْ از زمانه بُگْریزیم

بر بِساطِ نَشاطْ بِنْشینیم
همه از پیشِ خویشْ بَرخیزیم

جُز حَریفِ ظَریف نَگْزینیم
با کَسانِ خَسانْ نیامیزیم

غَمِ بیهوده در جهان نخوریم
میِ آسوده در قَدَح ریزیم

ما گرفتارِ شادی و طَرَبیم
نه گرفتارِ زُهد و پَرهیزیم

گَر سِتیزه کُند فَلَک با ما
بر مُرادش رَویم و نَسْتیزیم

چون نداریم هیچ دست آویز
چند با هر کسی دَرآویزیم؟

عیشِ باقی‌ست شَمسِ تبریزی
مَستِ جاویدِ شاهِ تبریزیم