۳۴۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۵

ای کاش که سجاده به زنار فروشند
این طایفه دین چند به دینار فروشند

حق از طرف برهمنان است که امروز
صد سبحه به یک حلقه زنار فروشند

ترسم که به خاکستر گلخن نستانند
زان جنس که این طایف دربار فروشند

در کار دلم کرد همه عشوه چشمش
خوبان دغا مهر به اغیار فروشند

مخمور دو چشم تو رضی گشته نگاهی
کاین باده نه در خانهٔ خمار فروشند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.