۳۴۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۹

گر نقاب از رخ آن صنم گیرد
ماه و خورشید را عدم گیرد

ور به بتخانه پرتو اندازد
بتکده رونق حرم گیرد

گر دو دست از دو دیده بر گیرم
همه آفاق درد و غم گیرد

نیستم بوالهوس که فرمائی
هرزه دو سگ شکار کم گیرد

سگ بیچاره گر فرشته شود
نشود کاهوی حرم گیرد

دُودِ دل از قلم زبانه کشید
چون بیٰاد رضی قلم گیرد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.