آن عِشْرتِ نو که بَرگرفتیم
پا دار که ما زِ سَر گرفتیم

آن دِلْبَرِ خوبِ باخَبَر را
مَست و خوش و‌‌ بی‌خَبَر گرفتیم

هر لحظه زِ حُسنِ یوسُفِ خود
صد مصرِ پُر از شِکَر گرفتیم

در خانه حُسن بود ماهی
رَفتیمَش و بام و دَر گرفتیم

آن آب حَیاتِ سَرمَدی را
چون آبْ دَرین جِگَر گرفتیم

چون گوشه تاجِ او بِدیدیم
مَستانه‌‌‌‌اش از کَمَر گرفتیم

هر نَقْش که‌‌ بی‌وِیْ اَست مُرده‌‌‌‌ست
از بَهرِ تو جانِوَر گرفتیم

هر جانِوَری که آن ندارد
او را عَلَفِ سَقَر گرفتیم

هر کَس گُهَری گرفت از کان
از کانْ همه سیم بَر گرفتیم

از تابشِ نورِ آفتابی
چون ماهْ جَمال و فَر گرفتیم

شَمسِ تبریز چون سَفَر کرد
چون ماه ازان سَفَر گرفتیم