در طلبت شب چه جنونهاگذشت
کز سر شمع آبلهٔ پاگذشت

جهل‌، خرد پخت وبه‌معموره ریخت
عقل جنون‌کرد و ز صحراگذشت

نقش نگین داشت‌کمال هوس
اسم بجا ماند و مسماگذشت

خلق خیالات بر افلاک برد
از سر این بام هواهاگذشت

پی سپر عجز، چه نازد به جاه
آبله از خاک چه بالاگذشت

جوش نفس بود، می اعتبار
قلقلکی‌کرد و ز مینا گذشت

چون شررکاغذ آتش زده
فرصت ما از نظر ماگذشت

سعی تک وپو، همه را محوکرد
رنگ روانی ز ثریا گذشت

چون شب وروز است تلاش همه
درنگذشت آنکه ز اینجاگذشت

خط جین فهم به فرداگماشت
خامه بر ین صفحه چلیپاگذشت

خامشی‌ام زندهٔ جاوید کرد
کم‌نفسیها ز مسیحا گذشت

ضبط نفس طرفه پلی داشته‌ست
قطره به این جهد، ز دریاگذشت

قافله‌سالار توهم مباش
هرکس ازین بادیه تنهاگذشت

فرصت دیدار وفایی نداشت
آمده بود، آینه‌، اما گذشت

با دم شمشیرقضا چاره چیست
دم مزن آبی‌که ز سرهاگذشت

بیدل ازین مایه‌که جز باد نیست
عمر در اندیشهٔ سودا گذشت