حسود از نعمت حق بخیل است و بنده بی گناه را دشمن می‌دارد.

مردکی خشک مغز را دیدم
رفته در پوستین صاحب جاه

الا تا نخواهی بلا بر حسود
که آن بخت برگشته خود در بلاست